Blog

Blog

rew

2012

Richmond Park

In de herfstvakantie heb ik in gezelschap van m’n gezin een stedentrip naar Londen gemaakt, waar ik in de vroege ochtenduren een aantal korte fotobezoeken aan Richmond Park heb gebracht. Richmond Park is een van de acht Koninklijke Parken die Londen rijk is en tevens de grootste. Ooit werd het door Koning Charles I als jachtdomein gebruikt, maar tegenwoordig is het een natuurgebied van circa 10 km2 met bos, ruige open vlakten, grasland en eeuwen oude eikenbomen. Het Park herbergt onder andere een grote populatie dam- en edelherten, die gewend zijn aan mensen en weinig schuw zijn.
Oscar Dewhurst, een in Londen woonachtige natuurfotograaf, die veel in Richmond Park fotografeert, was zo vriendelijk mij rond te leiden en enkele goede fotostekken te laten zien (Thank you very much for showing me around, Oscar). Handig want zo heb ik in vrij korte tijd veel kunnen zien en fotograferen. Vooral de in herfstkleuren getooide varens, die in groten getale in het park voorkomen waren erg fotogeniek. De herten vertoeven graag in deze vegetatie en uiteraard heb ik de mogelijkheid benut er enkele beelden van te maken.

ehhtvshh


ehtvshh

De bronst van zowel de dam- als edelherten was in volle gang en bood ook volop fotomogelijkheden. ik heb me echter vooral op de edelherten gericht, aangezien de bronst van deze soort voor mij minder bekend was dan die van het damhert. Het heeft mij mooie, maar ook boeiende momenten gebracht en bovendien veel beelden opgeleverd.

ehvshh


ehbshh

Roots natuuragenda 2013

Het tijdschrift Roots (voorheen Grasduinen) houdt jaarlijks een natuurfotowedstrijd. De winnende foto’s van deze wedstrijd komen terecht in de Roots natuuragenda. Begin dit jaar heb ik een paar foto’s ingezonden voor deze wedstrijd en medio augustus ontving ik een mailtje van de redactie dat er een foto van mij in de Roots natuuragenda 2013 was geplaatst. Heel erg leuk, want van de ruim 4000 ingezonden foto’s hebben uiteindelijk maar 100 beelden de agenda gehaald. Na het doorgeven van mijn adresgegevens zou ik een exemplaar van de agenda thuis gestuurd krijgen, dus was het even afwachten voor ik zou weten welke foto uitgekozen was. Inmiddels heb ik de agenda ontvangen en weet ik dat het deze foto is geworden. Ik ben er erg blij mee!

agshh

In alle vroegte ...

Twee weken geleden heb ik samen met m’n gezin een aantal dagen in het Gooi doorgebracht. Terwijl mijn gezinsleden nog op één oor lagen, ben ik in alle vroegte een paar keer naar de heide geweest om reeën te fotograferen. De weersomstandigheden waren prima. De aanwezige nevel was een goed uitgangspunt voor sfeerbeelden en met een mooie zonsopkomst in het verschiet, besloot ik te beginnen met tegenlichtopnamen. Leuk bedacht natuurlijk, maar om de beoogde beelden te kunnen maken, moest ik alleen nog wel even een ree zien te vinden. Er zat dus niets anders op dan maar gewoon op pad te gaan en hopen op een beetje geluk. Gelukkig leverde mijn zoektocht al snel resultaat op en na een omtrekkende beweging kon ik mij uiteindelijk tegen de zon in positioneren en onder andere deze opname maken.

rtshh

Ook de bronst is niet aan mij voorbij gegaan. De bronst- of paartijd van het ree loopt van half juli tot half augustus. De reebok gaat in deze periode op zoek naar een bronstige reegeit. Bronstige geiten scheiden geurstoffen af, waar bokken door worden aangetrokken. Bovendien maken ze een geluid (fiepen), waar de de reebokken op af komen. Heeft de bok eenmaal een geschikte geit gevonden, dan achtervolgt hij haar, terwijl zij voortdurend wegrent. De geit houdt de bok in het begin op afstand, maar geleidelijk aan laat ze hem dichterbij komen. Ze lopen dan in rondjes of "achtjes" vlak achter elkaar, waarbij de bok z’n neus tegen haar geslachtsorgaan duwt. Hij trekt z’n bovenlip op, likt en peilt of de tijd rijp is. Dit wordt flemen genoemd. Het is echter de reegeit die het tijdstip bepaalt waarop ze gedekt wordt. De paring is kort, maar vindt doorgaans meerdere malen achter elkaar plaats. De bronstigheid van de geit duurt ongeveer 4 dagen. Gedurende deze blijft het tweetal bij elkaar en wordt de reegeit meerdere keren gedekt (beslagen). Als de bronstigheid van de geit wegebt, gaat de reebok op zoek naar een andere bronstige geit. Op een open plek in de heide ben ik getuige geweest van de bronstperikelen en heb ik zelfs drie keer een paring gezien. Prachtig om te zien, hoewel ik me wel een beetje voyeur voelde ...

rashh


prshh

Expositie

Oranjezon is een natuurgebied waar ik regelmatig kom en fotografeer. Ik vind het dan ook erg leuk dat Stichting Het Zeeuwse Landschap, beheerder van het gebied, mij de mogelijkheid biedt om te exposeren in het bezoekerscentrum, bij de entree van dit gebied. Vanaf 30 juni tot 3 oktober 2012, is een aantal van mijn natuurfoto’s te bezichtigen in de ruimte naast het bezoekerscentrum. De expositie biedt een beknopte impressie van mijn werk en bestaat uit ingelijste beelden van met name zoogdieren en vogels. Het bezoekerscentrum is vrij toegankelijk en overdag altijd geopend. Het adres is: Koningin Emmaweg 22 te Vrouwenpolder (tussen Oostkapelle en Vrouwenpolder). De entree is aan het eind van de doodlopende weg.

Een bezoek aan deze expositie is goed te combineren met een wandeling door dit prachtige natuur- en voormalig waterwin-gebied. Om het gebied te betreden heeft u een toegangsbewijs nodig (een dagkaart is te verkrijgen via een kaartautomaat bij de ingang van het natuurgebied). Donateurs van Stichting Het Zeeuwse Landschap hebben gratis toegang. In het duingebied zijn gemarkeerde wandelroutes uitgezet.

Eekhoorntjes

Enkele weken geleden bood natuurfotograaf Edwin Kats, de gelegenheid om vanuit zijn zelf gebouwde fotohut, eekhoorntjes te fotograferen, eventueel met gebruikmaking van één van zijn lenzen. Een geweldige gelegenheid die ik dan ook graag te baat heb genomen. Vorige week was het zover en ben ik in alle vroegte afgereisd naar de Veluwe. Na een gastvrije ontvangst nam ik omstreeks 07.20 uur plaats in de hut, waar ik vanuit twee kijkgaten zicht had op een mooie en vooral natuurlijke setting. De eekhoorntjes lieten zich regelmatig zien en goed fotograferen, al was de één wel wat coöperatiever dan de ander. Naast mijn eigen objectief, heb ik ook met de Nikkor 200-400mm f4 VR van Edwin gefotografeerd. Van de resultaten (van de onderstaande beelden, zijn de laatste twee met dit objectief gemaakt), was ik erg onder de indruk; haarscherpe beelden, zelfs met diafragma f4. Al met al een heel leuke ochtend waar ik met erg veel plezier op terugkijk. Ik heb erg genoten van de eekhoorntjes en vooral van de capriolen die ze uithalen.

rezshh


rewshh


restshh

Nieuwe look

Het zal u ongetwijfeld niet zijn ontgaan, dat de website in een nieuw jasje is gestoken. Inhoudelijk is er weinig veranderd, maar de nieuwe opzet maakt het mij een stuk makkelijker om updates door te voeren. De portfolio heef wel een kleine wijziging ondergaan. Naast de bestaande categorieën zijn nu ook enkele thema’s toegevoegd.

Toch nog ...

AI heel lang overwinteren er velduilen aan de zuidkust van Schouwen-Duiveland en ieder jaar komen daar veel vogelaars en fotografen op af. Ook ik heb me deze winter een keer in de lange rij van fotografen geschaard op de Oosterscheldedijk nabij Burghsluis om een velduil te fotograferen. Het resultaat liet helaas te wensen over en bovendien stond de massale belangstelling me vreselijk tegen, zodat het slechts bij één keer is gebleven. Maar door de vele foto’s van Zeeuwse velduilen die op het internet voorbij kwamen, ging het uiteindelijk toch weer kriebelen. Velduilen zijn immers prachtige en intrigerende vogels, waar ik heel graag een aantal mooie beelden van zou willen maken. In de hoop dat de velduilengekte een eind voorbij zou zijn, ben ik in het vroege voorjaar een paar keer terug geweest. En inderdaad, het aantal rijdende schuilhutten met lange uitstekende telelenzen bleek mee te vallen. De velduilen waren overigens wel goed vertegenwoordigd. Eén keer heb ik zelfs zes exemplaren zien jagen. Een prachtig schouwspel, waar ik erg van heb genoten. Actiefoto’s heb ik niet kunnen maken, maar wel een aantal portretten in avondlicht. Het zullen zeker niet de laatste foto’s zijn, want ik ga zeker nog eens terug.

vibshh

vushh

vupshh

Zoomburst

In de fotografie draait het vooral om het produceren van scherpe beelden. Toch kan onscherpte een foto juist meer spanning of dynamiek geven. Er zijn verschillende mogelijkheden om dit te bereiken. Eén daarvan is zoomburst, een creatieve techniek waar tijdens een lange sluitertijd in of uit wordt gezoomd. Beelden die met deze techniek zijn gemaakt, kenmerken zich door wazige strepen die vanuit het midden van de foto komen. De techniek is simpel, maar onderwerpkeuze, compositie en zoomsnelheid zijn sterk bepalend voor het eindresultaat. Op een bewolkte dag ben eens serieus met deze techniek aan de slag gegaan. Na veel experimenteren bleef er uiteindelijk maar een beeld over dat ik de moeite waard vond. De foto is gemaakt met een 70-200 mm objectief en een polarisatiefilter (voor langere sluitertijd) vanaf statief, met een diafragma f 8, iso 200 en een sluitertijd van 1/6 sec.

zbnshh

Meervoudige belichting

Vorige week heb ik wat geëxperimenteerd met meervoudige belichting. Meervoudige belichting is het maken van meerdere beelden die in de camera tot één foto worden samengevoegd. Het aantal beelden kan variëren, maar ook de instellingen. Deze uit het analoge tijdperk stammende techniek kan verrassende en bijzondere effecten opleveren. Ik heb diverse instellingen en mogelijkheden uitgeprobeerd, maar gaandeweg heb ik me beperkt tot het maken van 2 beelden, Eén scherpe en één onscherpe opname, omdat het eindresultaat hiervan, me eigenlijk het meest aansprak. Het onscherpe beeld ligt als een soort sluier over het definitieve beeld en heeft wat weg van nevel. Natuurlijk moet je er wel van houden, maar ik was niet ontevreden over het resultaat.

sksshh

sks1shh

skshh

Toevallige ontmoeting ...

Door allerlei omstandigheden heb de afgelopen tijd amper gefotografeerd, maar vorige week ben ik er voor het eerst in het nieuwe jaar eindelijk weer eens lekker op uit getrokken. Rijdend in de polder wordt mijn aandacht al snel getrokken door een grote grijze vogel die aan de rand van een klein maïsveld aan enkele afgestorven planten pikt. Even is er een moment van ongeloof, dat echter al snel omslaat in euforie, want daar staat een heuse kraanvogel! Een kraanvogel op deze plek en zo dichtbij (ongeveer 50 meter van de weg), is echt fantastisch! Het dier loopt enigszins mank, maar oogt niet verzwakt en lijkt verder gezond. Vanuit de auto sla ik de gracieuze vogel gade en maak enkele foto’s. Na enige tijd houdt de kraanvogel het voor gezien en gaat op de wieken om vervolgens op een naburige omgeploegde akker weer neer te strijken. Ik vervolg mijn weg, maar neem me voor om op de terugweg nog een kijkje te nemen bij het maïsveld. Een paar uur later tref ik de kraanvogel wederom aan, maar nu op grote afstand van de weg. Ik besluit daarom een poging te wagen, de vogel te voet te benaderen. In de dekking van het maïsveld lukt het me om redelijk dichtbij te komen en eenmaal in positie, laat de kraanvogel zich vrij makkelijk fotograferen. Thuis kom ik na wat zoekwerk tot een verrassende ontdekking. Het blijkt namelijk om een echte Zeeuwse beroemdheid te gaan. Een kraanvogel met een kwetsuur aan de rechterpoot, die hoogstwaarschijnlijk als gevolg daarvan inmiddels al bijna twee maanden in de polder bij Westenschouwen bivakkeert. Naar ik begrijp heeft de vogel veel bekijks getrokken en zelfs aandacht gehad in de pers, maar klaarblijkelijk is alle aandacht en berichtgeving volledig aan mij voorbij gegaan. Nu maar hopen dat deze prachtige vogel het zal redden en zich uiteindelijk weer bij zijn of haar soortgenoten kan voegen.

kvshh