Blog

Blog

rew

2013

Parnassia


Lees meer ...

Verborgen

Twee jaar geleden hebben we in onze tuin, een uit drie compartimenten bestaande nestkast voor mussen opgehangen. Helaas hebben er tot op heden nog geen mussen in gebroed, maar de kast wordt wel het hele jaar door dankbaar gebruikt door kool- en pimpelmezen. In de winter als slaapverblijf en in het voorjaar als nestkast. Het eerste jaar broedde er een koolmees in en dit jaar een pimpelmees. Vorige week trof ik in de hortensia twee jonge pimpelmezen aan, die net de nestkast hadden verlaten. Hulpeloos, af en toe roepend en goed verborgen zaten de twee kleine (en ze echt héél erg klein) kwetsbare bolletjes te wachten op de komst van één van beide ouders. Om het voeren -dat onafgebroken plaatsvindt- niet te verstoren, heb ik snel enkele foto’s gemaakt en de beestjes verder met rust gelaten. De rest van de middag heb ik wel zo en nu en dan eens gekeken hoe het ze verging. De kleinste van de twee heeft urenlang -bijna roerloos- in de hortensia gezeten. De andere daarentegen, fladderde af en toe wat onbeholpen rond in de tuin. De eerste dag zijn de twee gelukkig goed doorgekomen, want net voor het donker werd zaten ze allebei goed verstopt en klaar voor de nacht in de vlinderstruik. De volgende dag zat er nog maar één meesje in de tuin. De andere heb ik niet meer gehoord of gezien. De vliegoefeningen van het overgebleven meesje, werden steeds serieuzer en genietend van de zon, waren mijn dochter en ik die middag getuige van een heuse korte vlucht. Bijgestaan door beide ouders heeft het beestje zich in ieder geval nog tot laat in de avond in de tuin opgehouden, maar hoe het de kleine verder is vergaan weet ik niet, want de volgende dag was het uit de tuin verdwenen. Hopelijk een lang leven tegemoet…

hishh

Sijsjes

Sijsjes zijn het hele jaar door in Nederland te zien, maar in de winter worden ze het meest waargenomen. In de omgeving van mijn woning zijn deze kleurrijke vogeltjes met hun gevorkte staart ieder jaar weer te vinden in de elzen, waar ze zich tegoed doen aan de zaden van deze bomen. Zo ook dit jaar. Als volleerde acrobaten hangen ze regelmatig ondersteboven aan een tak, als ze met hun scherp gepunte snavel de kleine zaadjes uit de elzenproppen peuteren. Naast de zaden van elzen, eten sijzen ook zaden van berken en naaldbomen. Bovendien zijn ze gek op pinda’s en in de winter en het vroege voorjaar zijn ze dus ook wel op pindanetjes en feeders in tuinen te vinden. Het zijn sociale vogels, die bijna altijd in kleine of grote groepen rondtrekken, waarbij ze voortdurend luid kwetterend en fluitend naar elkaar roepen. Dit voorjaar bezocht een kleine groep sijzen ook de pindafeeders in mijn tuin. Met een behendigheid die veel gelijkenis vertoont met die van mezen en er zeker niet voor onder doet, werden de pindastukjes beheerst en vakkundig door het gaaswerk gewurmd en opgegeten. Meestal vlogen de sijzen niet rechtstreeks naar de feeder, maar vaak werd eerst een in de aanvliegroute staande kerstboom aangedaan. En deze kerstboom heb ik dan ook gebruikt als setting voor enkele fotosessies, waarbij ik er bewust voor gekozen heb de vogels niet beeldvullend vast te leggen.

stshh

shashh

sisshh

Wintergasten

In de tuin van mijn ouders staan twee oude appelbomen, die eigenlijk al jaren geen mooie appels meer voortbrengen. Hoewel ze klein, hard en niet echt lekker zijn om zo in te happen, bewaart mijn vader toch ieder jaar trouw, de bescheiden oogst. Mijn moeder verwerkt ze namelijk in de appeltaart -waar ze heel erg geschikt voor zijn- en de rest wordt in de winter aan de vogels gevoerd. Doorgaans doen merels en spreeuwen zich tegoed aan de appeltjes, maar tijdens de inmiddels -helaas- afgelopen vorst- en sneeuwperiode, kwamen er ook kramsvogels op af. De kramsvogel is in Nederland vooral een wintergast. In het najaar trekt de soort -soms massaal- weg vanuit Scandinavië en Rusland richting West-Europa. Het is een forse merel, die duidelijk herkenbaar is aan de grijze kop en stuit. Kramsvogels foerageren vaak in groepen op open graslanden op zoek naar wormen en andere ongewervelde dieren, maar ze komen ook af op afgevallen fruit en besdragende struiken, als duindoorn, vlier en lijsterbes. Bij strenge vorst en sneeuw zoeken ze ook wel tuinen en soms zelfs voerdertafels op. Zo kwamen ze dus ook in de tuin van mijn ouders terecht. In eerste instantie slechts een paar, maar later zelfs enkele tientallen exemplaren. Voor mij natuurlijk een uitgelezen kans om deze prachtige vogels te fotograferen in winterse sferen. Tijdens enkele grijze dagen heb ik me onder andere gericht op het maken van "high-key" achting beelden. Sneeuw moet altijd worden overbelicht (+ compensatie op de camera), maar door net iets meer over te belichten, vallen de details in de sneeuw bijna helemaal weg en ontstaat een soort "high-key" effect.

kvashh
(F 4 | iso 200 | 1/200 sec | + 1.3 EV | @ 250 mm)

kvhshh
(F 4 | iso 200, | 1/250 sec, | + 1.3 EV | @ 220 mm)

Kramsvogels zijn agressieve baasjes. Voedselconcurrenten, zoals merels en lijsters maar zeker ook soortgenoten, worden op afstand gehouden of fel verjaagd. De vogels spreiden hierbij een kortstondig intimiderend gedrag tentoon, waarbij ze zich groot maken, de vleugels laten afhangen, de staart spreiden en soms ook de snavel iets openen. Meestal is dit gedrag afdoende, maar soms komt het tot een schermutseling, waarbij de vogels tegen elkaar opvliegen. De sneeuwperiode kende gelukkig ook een aantal zonnige dagen, waarop ik foto’s heb gemaakt. Andere, vooral kleurige beelden waarop de gele tinten van de kramsvogel goed afsteken tegen de blauwe schaduwen op de sneeuw. Eén vogel waagde zich zelfs zo dichtbij, dat het mogelijk was een portretje te maken.

kvisshh
(F 4 | iso 200 | 1/1000 sec | + 0.7 EV | @ 400 mm)

kvisoshh1
(F 4 | iso 200 | 1/400 sec | + 1.0 EV | @ 400 mm)

kvpshh
(F 7.1 | iso 200 | 1/250 sec | + 0.3 EV | @ 400 mm)