Blog

Blog

rew

2014

Tuinvogels

Tuinvogels zijn populair. Gezien het uitgebreide assortiment aan voederplanken, nestkasten, vogelhuisjes, feeders, vetblokken en ander voer, kun je immers moeilijk anders concluderen dan dat veel mensen tuinvogels een warm hart toe dragen. De vele foto’s die op het internet verschijnen laten zien dat ze eveneens geliefd zijn bij menig natuurfotograaf. Dat is niet zo gek, want veel tuinvogels zijn een vertrouwd onderdeel van het dagelijkse leven waar het gehele jaar door en met een beetje inspanning, fraaie beelden van zijn te maken. Door hun min of meer ”vaste” aanwezigheid bieden ze fotografen ook de kans om op eenvoudige wijze, veel te weten te komen over hun gedrag en gewoonten, kennis die weer goed van pas komt bij het fotograferen. Bovendien zijn het prima onderwerpen als je bijvoorbeeld -even- weinig tijd hebt om er op uit te trekken.
Ook ik fotografeer graag vogels in de tuin. Het is ontzettend leuk, maar ook boeiend om er mee bezig te zijn. Mijn tuin is weliswaar niet groot, maar biedt met wat creativiteit toch tal van mogelijkheden. Om vogels te lokken, richt ik een plaats in waar ik regelmatig -verschillende soorten- voedsel verstrek, een voederplaats annex openlucht ”fotostudio”. Hiervoor zoek en verzamel ik van tevoren diverse natuurlijke fotogenieke takken of stronken, die als zitplaats en uitkijkpost kunnen worden gebruikt. Veel vogels gebruiken zo’n uitkijkpost namelijk vaak om in te schatten of de omgeving veilig is, alvorens ze naar het voedsel komen om te foerageren. Door hiermee bij het inrichten en opstellen van de voederplaats rekening te houden, probeer ik de vogels op de plaats te krijgen die ik in gedachten heb. Dit klinkt simpel, maar uiteraard is de praktijk vaak anders en lukt het lang niet altijd. Hoezeer de omstandigheden ook naar de hand kunnen worden gezet, vogels bepalen immers zelf of ze komen en wat ze doen. Gelukkig maar, want juist dat maakt het fotograferen van gewone tuinvogels voor mij iedere keer spannend en uitdagend.

pmshh
(400 mm | iso 800 | F 4 | 1/160 sec)

kmshh
(400 mm | iso 800 | F 4 | 1/200 sec)

rbshh
(400 mm | iso 640 | F 4 | 1/200 sec)

Steenuiltjes

Enthousiast door de vele fraaie foto’s van steenuiltjes die de laatste weken op internet circuleerden, heb ik vorige week, samen met Eline ook een bezoek gebracht aan de steenuilenhut van vogelfotograaf Glenn Vermeersch. We arriveerden om 5.00 uur in Kalmthout en ruim voor zonsopgang werden we door Glenn naar de hut gebracht, gelegen in een ruig en rommelig weiland, met wat vee, houtstapels en een schuurtje; de ideale biotoop voor steenuilen. Net na zonsopkomst zagen we al snel een steenuiltje landen op een weidepaaltje, op enige afstand van de hut. Rondkijken en uitgebreid veren poetsen volgden, maar neerstrijken voor de hut met het mooie licht van de opkomende zon zat er echter niet in.

susfshh

Later liet het steenuiltje zich wel regelmatig voor en in de buurt van de hut zien en konden we het prima fotograferen, met zowel zij- als tegenlicht. Ook hoorden we regelmatig het klagelijke geschreeuw van een jonge steenuil, dat zo nu en dan overstemd werd door twee hanen, die vanaf een kar in het weiland luid kraaiend van zich lieten horen. Het duurde echter ruim 2 uur voordat we daadwerkelijk een jong te zien kregen. Helaas niet voor de hut, maar op een houtstapel naast de hut, waar het jong regelmatig werd gevoerd. Vanuit onze positie niet de meest ideale plek voor goede foto’s, maar wel een plek die we in ieder geval konden zien ... En wat hebben we genoten van het schouwspel! Het was geweldig!

sushh1

supshh

sushh

Liggend op de grond ...

Lopend op het strand, werd mijn aandacht getrokken door een groepje opvliegende vogeltjes. De witte vlekken op de vleugels lieten er geen twijfel over bestaan dat het sneeuwgorzen moesten zijn. Het groepje streek verderop weer neer tussen het aanspoelsel op de vloedlijn en ging op zoek naar voedsel. Ik besloot een poging te wagen ze te fotograferen en ben de foeragerende vogels, die tussen het aanspoelsel en de rommel nauwelijks opvallen, voorzichtig en op gepaste afstand genaderd. Liggend op mijn buik met de camera op een rijstzak heb ik vervolgens gewacht totdat het groepje dichterbij kwam. Na enige tijd gebeurde dat ook en kon ik enkele foto’s maken, echter tot het moment dat er een loslopende hond mijn richting op kwam rennen en de sneeuwgorzen er vandoor gingen.

sgvlshh
(400 mm | iso 400 | F 4 | 1/250 sec)

sgfoeshh
(400 mm | iso 400 | F 4 | 1/250 sec)

Gelukkig trof ik bij een volgende wandeling weer sneeuwgorzen aan. Eerst op het strand en later op een dijk. De vogels waren erg meewerkend en lieten zich goed fotograferen. Omdat ik graag vanuit een laag standpunt fotografeer, ben ik ook hier op de grond gaan liggen. Bijkomend voordeel hiervan is dat vogels een liggend en amper bewegend mens minder snel als bedreiging zien. Nadeel is echter wel dat dit soms juist bij mensen de aandacht trekt… Zo ook bij die aardige man, die ineens achter me stond om zich ervan te gewissen of het wel goed met me ging ... Tja, het ziet er ook wel een beetje vreemd en bedenkelijk uit als iemand liggend en schijnbaar roerloos op de glooiing van de dijk ligt.

sgmshh
(400 mm | iso 200 | F 5.6 | 1/320 sec)

sgstrshh
(400 mm | iso 200 | F 5.6 | 1/320 sec)

sgshh
(400 mm | iso 200 | F 5.6 | 1/500 sec)

Sneeuwgorzen zijn alleen in de wintermaanden in Nederland te zien. Ze verblijven dan vooral langs de kust op stranden, dijken en schorren, waar ze vaak in groepjes naar voedsel zoeken. In de zomer broeden ze in het Noordpoolgebied., maar ook in Schotland, Scandinavië en op IJsland, In de broedgebieden eten ze voornamelijk insecten, maar in de winter als er weinig of geen insecten te vinden zijn, schakelen ze om naar zaden. Vanaf maart vertrekken ze vanuit hun overwinteringsgebieden weer naar het hoge noorden.

sgptshh
(400 mm | iso 200 | F 6.3 | 1/640 sec)