Blog

Blog

rew

Bronst

Richmond Park

In de herfstvakantie heb ik in gezelschap van m’n gezin een stedentrip naar Londen gemaakt, waar ik in de vroege ochtenduren een aantal korte fotobezoeken aan Richmond Park heb gebracht. Richmond Park is een van de acht Koninklijke Parken die Londen rijk is en tevens de grootste. Ooit werd het door Koning Charles I als jachtdomein gebruikt, maar tegenwoordig is het een natuurgebied van circa 10 km2 met bos, ruige open vlakten, grasland en eeuwen oude eikenbomen. Het Park herbergt onder andere een grote populatie dam- en edelherten, die gewend zijn aan mensen en weinig schuw zijn.
Oscar Dewhurst, een in Londen woonachtige natuurfotograaf, die veel in Richmond Park fotografeert, was zo vriendelijk mij rond te leiden en enkele goede fotostekken te laten zien (Thank you very much for showing me around, Oscar). Handig want zo heb ik in vrij korte tijd veel kunnen zien en fotograferen. Vooral de in herfstkleuren getooide varens, die in groten getale in het park voorkomen waren erg fotogeniek. De herten vertoeven graag in deze vegetatie en uiteraard heb ik de mogelijkheid benut er enkele beelden van te maken.

ehhtvshh


ehtvshh

De bronst van zowel de dam- als edelherten was in volle gang en bood ook volop fotomogelijkheden. ik heb me echter vooral op de edelherten gericht, aangezien de bronst van deze soort voor mij minder bekend was dan die van het damhert. Het heeft mij mooie, maar ook boeiende momenten gebracht en bovendien veel beelden opgeleverd.

ehvshh


ehbshh

In alle vroegte ...

Twee weken geleden heb ik samen met m’n gezin een aantal dagen in het Gooi doorgebracht. Terwijl mijn gezinsleden nog op één oor lagen, ben ik in alle vroegte een paar keer naar de heide geweest om reeën te fotograferen. De weersomstandigheden waren prima. De aanwezige nevel was een goed uitgangspunt voor sfeerbeelden en met een mooie zonsopkomst in het verschiet, besloot ik te beginnen met tegenlichtopnamen. Leuk bedacht natuurlijk, maar om de beoogde beelden te kunnen maken, moest ik alleen nog wel even een ree zien te vinden. Er zat dus niets anders op dan maar gewoon op pad te gaan en hopen op een beetje geluk. Gelukkig leverde mijn zoektocht al snel resultaat op en na een omtrekkende beweging kon ik mij uiteindelijk tegen de zon in positioneren en onder andere deze opname maken.

rtshh

Ook de bronst is niet aan mij voorbij gegaan. De bronst- of paartijd van het ree loopt van half juli tot half augustus. De reebok gaat in deze periode op zoek naar een bronstige reegeit. Bronstige geiten scheiden geurstoffen af, waar bokken door worden aangetrokken. Bovendien maken ze een geluid (fiepen), waar de de reebokken op af komen. Heeft de bok eenmaal een geschikte geit gevonden, dan achtervolgt hij haar, terwijl zij voortdurend wegrent. De geit houdt de bok in het begin op afstand, maar geleidelijk aan laat ze hem dichterbij komen. Ze lopen dan in rondjes of "achtjes" vlak achter elkaar, waarbij de bok z’n neus tegen haar geslachtsorgaan duwt. Hij trekt z’n bovenlip op, likt en peilt of de tijd rijp is. Dit wordt flemen genoemd. Het is echter de reegeit die het tijdstip bepaalt waarop ze gedekt wordt. De paring is kort, maar vindt doorgaans meerdere malen achter elkaar plaats. De bronstigheid van de geit duurt ongeveer 4 dagen. Gedurende deze blijft het tweetal bij elkaar en wordt de reegeit meerdere keren gedekt (beslagen). Als de bronstigheid van de geit wegebt, gaat de reebok op zoek naar een andere bronstige geit. Op een open plek in de heide ben ik getuige geweest van de bronstperikelen en heb ik zelfs drie keer een paring gezien. Prachtig om te zien, hoewel ik me wel een beetje voyeur voelde ...

rashh


prshh

Damhertenbronst

De paartijd van damherten wordt bronsttijd genoemd en vindt plaats tussen medio oktober en begin november. Normaal leven de vrouwtjes (hinden) en de mannetjes (herten) gescheiden van elkaar in roedels. De herten in mannenroedels en de hinden met hun kalveren in kaalwildroedels. Tegen de tijd dat de bronst aanbreekt, worden de herten onrustig en vallen de mannenroedels uiteen. Herten die nog te jong zijn om deel te nemen aan de bronst komen dan vaak nog wel in aparte groepjes voor. Damherten zijn niet territoriaal maar in de aanloop naar de bronst, veroveren de oudere herten hun eigen territorium, de bronstplaats. Ze markeren de bronstplaats door met hun kop tegen boompjes en struiken te vegen, maar ook door het krabben van ondiepe kuilen (bronstkuilen) die met urine worden besproeid. Bovendien slaan ze regelmatig met hun gewei tegen bomen en struiken. Concurrenten of indringers worden verjaagd of met gevechten buiten het territorium gehouden. Op de bronstplaats is het hert regelmatig liggend te zien in zijn bronstkuil, wachtend op bronstige hinden of onrustig heen en weer lopend waarbij hij een kenmerkend geluid laat horen, het zogenaamde burlen. Het burlen is het best te omschrijven als een enigszins gedempt knorrend geluid. De hinden verlaten de kaalwildroedel -soms vergezeld van een kalf of smaldier- om de herten op te zoeken bij hun bronstplaats. Zodra een hert een hinde heeft uitgekozen volgt hij haar enige tijd, waarna als de hinde er voor open staat, de paring plaatsvindt. In de bronsttijd is de hals van een hert verdikt, waardoor de adamsappel goed opvalt. Dit is goed te zien bij het kapitale hert op de foto.

dmbshh1