In de herfstvakantie heb ik in gezelschap van m’n gezin een stedentrip naar Londen gemaakt, waar ik in de vroege ochtenduren een aantal korte fotobezoeken aan Richmond Park heb gebracht. Richmond Park is een van de acht Koninklijke Parken die Londen rijk is en tevens de grootste. Ooit werd het door Koning Charles I als jachtdomein gebruikt, maar tegenwoordig is het een natuurgebied van circa 10 km2 met bos, ruige open vlakten, grasland en eeuwen oude eikenbomen. Het Park herbergt onder andere een grote populatie dam- en edelherten, die gewend zijn aan mensen en weinig schuw zijn.
Oscar Dewhurst, een in Londen woonachtige natuurfotograaf, die veel in Richmond Park fotografeert, was zo vriendelijk mij rond te leiden en enkele goede fotostekken te laten zien (Thank you very much for showing me around, Oscar). Handig want zo heb ik in vrij korte tijd veel kunnen zien en fotograferen. Vooral de in herfstkleuren getooide varens, die in groten getale in het park voorkomen waren erg fotogeniek. De herten vertoeven graag in deze vegetatie en uiteraard heb ik de mogelijkheid benut er enkele beelden van te maken.






De bronst van zowel de dam- als edelherten was in volle gang en bood ook volop fotomogelijkheden. ik heb me echter vooral op de edelherten gericht, aangezien de bronst van deze soort voor mij minder bekend was dan die van het damhert. Het heeft mij mooie, maar ook boeiende momenten gebracht en bovendien veel beelden opgeleverd.

Tags: Edelhert, Engeland, Bronst, Herfst

In de herfstvakantie, heb ik samen met mijn gezin een weekje doorgebracht in het Nationaal Park New Forest in Zuid-Engeland. Een gebied waar de grijze eekhoorn in groten getale voorkomt. Iedere ochtend waren ze in de tuin van ons logeeradres te vinden, waar ze rond een oude dikke eikenboom eikels verzamelden, die vervolgens op diverse plaatsen in de tuin werden verstopt. Een interessant en vooral amusant tafereel om gade te slaan. Toch is dit kleine schattige diertje verre van populair in Engeland. Ooit ingevoerd vanuit de Verenigde Staten, heeft de grijze eekhoorn zich daar bijzonder goed aangepast en is de populatie in de loop der jaren zo uitgebreid, dat zij de inheemse rode eekhoorn bijna helemaal verdreven heeft. Dit komt onder andere doordat het diertje drager is van een virus waartegen de rode eekhoorn niet bestand is. Bovendien veroorzaakt de grijze eekhoorn veel schade aan bomen door de schors weg te knagen. "Treerats" worden ze in Engeland dan ook wel genoemd en in de hoop de aantallen te reduceren is er zelfs een ware heksenjacht tegen ze ontketend. Nu was deze problematiek me niet geheel vreemd, maar ik was toch enigszins geschokt toen ik ontdekte dat het vlees van deze diertjes tegenwoordig volop in de Engelse slagerijen en supermarkten is te verkrijgen. Alle problematiek ten spijt, is mijn kijk en vooral die van mijn kinderen op de "treerat" louter positief. Het is gewoon een leuk acrobaatje, met een hoog knuffelgehalte.

Tags: Grijze eekhoorn, Engeland