Blog

Blog

rew

Grote bonte specht

Blijmakertje

Tijdens een wandeling in het bos, hoor ik het geluid van jonge grote bonte spechten. Ik lokaliseer waar het geluid vandaan komt en probeer het nest te vinden. Al vrij snel valt mijn oog op een mooi rond gat, hoog in een stevige boom. De nestopening is vanaf het wandelpad goed te zien, maar valt door de hoge positie nauwelijks op. Ik blijf even kijken, maar bespeur geen activiteit en besluit door te lopen. De daaropvolgende dagen ga ik af en toe bij het nest kijken om het broedsel te volgen. Om er zo min mogelijk aandacht op te vestigen, plan ik mijn bezoekjes op momenten dat er weinig of geen wandelaars te verwachten zijn. De nestboom staat weliswaar langs een druk wandelpad, maar extra aandacht wil ik toch liever vermijden. Bovendien houd ik mijn bezoekjes kort om het voeren van de jongen niet te verstoren. Aanvankelijk zie ik vader specht geregeld met een snavel vol sappige larven het nest binnen gaan en na enige tijd -al dan niet met uitwerpselen in zijn snavel- het nest weer verlaten. Ik krijg daarbij echter wel het vermoeden dat hij er alleen voor staat, want moeder specht zie ik geen enkele keer. Later geniet ik van de momenten dat vader aan de buitenzijde van het nest voert, waarbij ik af en toe een glimp van een jong opvang. Mijn geluksmomentje beleef ik als er uiteindelijk een kopje met een fraai rood “petje” in de nestopening verschijnt; een aandoenlijk gezicht dat me breed doet glimlachen! Tegelijkertijd realiseer ik me dat het niet lang meer zal duren voordat ze zullen uitvliegen. De jonge spechten lijken zich prima te ontwikkelen en korte tijd later tijd tref ik -zoals verwacht- een verlaten nest aan. Met een voldaan gevoel en genietend van een geweldig natuurbeleving ga ik terug naar huis.

gbs hw
300 mm | iso 1000 | F 4 | 1/60 sec

"Hangjongeren"

Iedere winter voer ik de vogels bij met zaden, pinda's, appels, rozijnen en vetbollen. In de eerste plaats om de vogels een handje te helpen, maar zeker ook omdat ik erg kan genieten van de bedrijvigheid op en rondom de voederplaatsen. Vorig jaar heb ik voor het eerst ook gedurende het voorjaar en de zomer, een pindafeeder in de tuin laten hangen. Mezen en huismussen hebben er vooral in het broedseizoen dankbaar en veelvuldig gebruik van gemaakt en tot mijn grote verrassing heb ik zelfs een paar keer een Grote bonte specht zien foerageren. Ook dit jaar is de pindafeeder blijven hangen. Naast de gebruikelijke bezoekers, verscheen half mei ook de Grote bonte specht voor het eerst weer ten tonele. Een schuw mannetje dat meestal in de vroege ochtend- en avonduren een pindaatje kwam scoren. Enkele weken daarna werd onze tuin zelfs bezocht door een heus spechtengezinnetje; vader, moeder en twee koters. Ieder dag kwamen de ouders foerageren, terwijl beide jongen, ongeduldig op de schutting zaten te wachten, totdat ze werden gevoerd. Na een kleine twee weken was het tijd om op eigen benen te staan en verdwenen Pa en Ma van het toneel. Beide kids bleven gelukkig hangen. Iedere dag bezochten ze met enige regelmaat de feeder. Voor mij natuurlijk een mooie gelegenheid om ze eens van dichtbij te fotograferen. Observatie leerde, dat de spechten, voordat ze aan de feeder gingen hangen, eerst een tussenlanding op de muur maakten en vervolgens rondkeken of de kust veilig was. Aangezien ik ze graag op een boomstam wilde fotograferen, heb ik een oude berkenstam in de buurt van de feeder neergezet om dienst te doen als landingsplaats. De stam werd al snel in gebruik genomen en was tevens een prima plek om achter te verstoppen als er teveel menselijke activiteit in de woonkamer werd opgemerkt. Hoewel de twee spechten ieder keer op de stam landden, bleek het nog niet zo makkelijk ze goed in beeld te krijgen. Vaak landden ze achter de stam en speelden letterlijk verstoppertje, soms klommen ze razendsnel tegen de stam omhoog of was de tussenlanding zo kort dat ik niet eens de kans kreeg om ze in beeld te krijgen. Maar na een flinke dosis geduld is het me uiteindelijk gelukt om ze goed vast te leggen. Klassieke beelden, maar wel beelden waar ik blij mee ben en bovendien heb ik erg genoten van de observaties en fotosessies. De beide "hangjongeren" hebben de feeder overigens tot begin augustus bezocht en lijken nu definitief verdwenen. Jammer, maar ik kijk alvast vol verwachting uit naar volgend jaar.

gbsbshh2

gbsbshh1