Blog

Blog

rew

Herfst

Paars

Paddenstoelen, ze zijn er in heel veel verschillende soorten, allerlei formaten, bijzondere, soms wonderlijke vormen en diverse kleuren. Fotografisch gezien zijn het voor mij onderwerpen met haast oneindig veel mogelijkheden, waar ik helemaal in kan opgaan. Een paddenstoelenkenner ben ik echter geenszins, veel verder dan de meest bekende soorten reikt mijn kennis niet. Wel probeer ik altijd zo goed mogelijk te achterhalen welke paddenstoel ik heb gefotografeerd, maar determinatie is ontzettend moeilijk en in de meeste gevallen onbegonnen werk voor een leek. Bovendien nemen paddenstoelen verschillende gedaanten aan terwijl ze groeien, wat determinatie nog moeilijker maakt. Maar het is leuk en iedere keer weer een uitdaging om toch te pogen ze op naam te brengen en daarnaast je kennis te verrijken. Een paddenstoel die vrij gemakkelijk te herkennen is aan zijn bijzondere kleur, is de amethistzwam of rodekoolzwam. Bij vochtig weer heeft de hoed een dieppaarse kleur, maar bij droogte of veroudering verbleekt deze tot lichtpaars of zelfs tot bijna wit (en is daardoor juist moeilijker te herkennen). Ook de steel en de lamellen (plaatjes) hebben een paarse kleur. De hoed is aanvankelijk bol, maar kan tijdens de groei bijzondere en grillige vormen aannemen. Hoe paars de hoeden ook zijn, tussen de in herfsttinten gekleurde bladeren, vallen ze mede door hun formaat nauwelijks op en loop je er snel aan voorbij. Het is een algemeen voorkomende paddenstoel die meestal in kleine groepjes te vinden is, vooral in de nabijheid van beuken en eiken. De opvallende kleur, de bijzondere vormen van de hoed en de fraaie wijd uitstaande lamellen, maken de rodekoolzwam voor mij tot een fotografisch niet te versmaden paddenstoel, waar ik erg van kan genieten en zelden zo maar aan voorbij kan lopen ...

blogamzw -042170
60 mm | iso 500 | F 2.8 | 1/50 sec | + 1.0 EV

blogamz
60 mm | iso 400 | F 2.8 | 1/40 sec | + 0.7 EV

blogamzst
60 mm | iso 400 | F 2.8 | 1/60 sec

Bikkels in het zand

In de zeereep, de eerste reep duinvegetatie aan de zeezijde van het duin, is het helmgras een van de weinige plantensoorten die zich kan vestigen en handhaven. Wind, stuivend zand, zilte lucht en droogte maken het leven in de zeereep hard en zwaar. Het is dan ook verbazingwekkend dat er in het kale zand tussen het helmgras of soms zelfs op het strand ook paddenstoelen voorkomen. Karakteristieke paddenstoelen met klinkende en tot de verbeelding sprekende namen als duinfranjehoed, duinveldridderzwam en zandtulpje. Stuk voor stuk soorten die alleen in de zeereep voorkomen en zijn aangepast om in dit extreme milieu te overleven. Bikkels in het zand dus, die leven op de afgestorven wortels en andere delen van het helmgras. Bij harde wind of storm worden deze paddenstoelen vaak zwaar op de proef gesteld. Ze worden gezandstraald, krijgen niet zelden een zoutwaterspray te verduren of stuiven zelfs helemaal onder. Maar als de storm voorbij is weten ze zich toch verassend vaak weer aan het zand te ontworstelen. De afgelopen weken ben ik veel op het strand geweest om deze taaie en fotogenieke paddestoelen te fotograferen. Struinend langs de duinen, trof ik de duinfranjehoed en de duinveldridderzwam in redelijke aantallen aan, maar het minder algemeen voorkomende en minder goed zichtbare zandtulpje heb ik helaas niet kunnen vinden. Sommige exemplaren trof ik aan op open plekken waar ik makkelijk bij kon, andere op plaatsen waar ik niet zo gemakkelijk of zelfs helemaal niet kon fotograferen. Om de duinvegetatie niet te beschadigen, moest ik soms ongemakkelijke posities aannemen; de onherroepelijke stijfheid, de volgende dag daarbij maar voor lief nemend. Werkend vanuit een laag standpunt, was het bovendien een uitdaging om mijn fotoapparatuur zandvrij te houden. Maar met de nodige voorzichtigheid is het gelukt om niets te beschadigen en heeft ook mijn fotoapparatuur alle beproevingen zonder problemen doorstaan. Mijn fotosessies hebben flink wat beelden opgeleverd, maar bovenal heb ik er ontzettend veel plezier aan beleefd. Nieuwe ideeën borrelen echter al weer op, dus het ziet er naar uit dat er nog meer beelden zullen volgen. Voorlopig staat het fotograferen van mijn bikkels echter op een laag pitje, want bij mijn laatste bezoek, na een aantal dagen harde wind, storm, regen en vorst, waren er bar weinig meer te vinden. Het is tijd voor iets anders ...

dfh
Duinfranjehoed (150 mm | iso 200 | F4.5 | 1/125 sec)

dfhst
Duinfranjehoed (150 mm | iso 200 | F5.6 | 1/60 sec)

dfhvg
Duinfranjehoed (150 mm | iso 200 | F5.6 | 1/50 sec)

dvrzwam1
Duinveldridderzwam (150 mm | iso 200 | F4 | 1/160 sec)

dvrzwam
Duinveldridderzwam (150 mm | iso 200 | F4 | 1/60 sec)

dvrzwamov
Duinveldridderzwam (9 mm | iso 200 | F8 | 1/125 sec)

Plooirokje in herfstdecor

Het plooirokje is een kleine fragiele paddenstoel die in vochtige graslanden en gazons, alleen of in kleine groepje verschijnt. Het is een relatief kortlevende paddenstoel die algemeen voorkomt, maar door zijn geringe grootte gemakkelijk over het hoofd wordt gezien. De soort ontleent zijn naam aan de sterk geplooide hoed die eerst eivormig is en zich in een later stadium tot een parasolachtige vorm ontwikkelt. De gegroefde hoed en het tere evenals het sierlijke uiterlijk, maken het plooirokje voor mij een onderwerp dat ik graag fotografeer. Toen ik eind oktober na een regenperiode een drietal plooirokjes (een jong exemplaar en twee volgroeide exemplaren) in het gras ontdekte, temidden van diverse fraai gekleurde herfstbladeren, ben ik dan ook direct aan het fotograferen geslagen. Daarbij heb ik enkele bladeren als decor gebruikt voor de herfsttinten, in zowel de voor- als achtergrond van de beelden in combinatie met een groot diafragma.

plreishh
(60 mm | iso 200 | F 4 | 1/80 sec)

plrbrshh
(60 mm | iso 200 | F 2.8 | 1/160 sec)

plrgrblshh
(60 mm | iso 200 | F 2.8 | 1/ 250 sec)

parashh
(60 mm | iso 200 | F 2.8 | 1/200 sec)

Tuinvogels

Tuinvogels zijn populair. Gezien het uitgebreide assortiment aan voederplanken, nestkasten, vogelhuisjes, feeders, vetblokken en ander voer, kun je immers moeilijk anders concluderen dan dat veel mensen tuinvogels een warm hart toe dragen. De vele foto’s die op het internet verschijnen laten zien dat ze eveneens geliefd zijn bij menig natuurfotograaf. Dat is niet zo gek, want veel tuinvogels zijn een vertrouwd onderdeel van het dagelijkse leven waar het gehele jaar door en met een beetje inspanning, fraaie beelden van zijn te maken. Door hun min of meer ”vaste” aanwezigheid bieden ze fotografen ook de kans om op eenvoudige wijze, veel te weten te komen over hun gedrag en gewoonten, kennis die weer goed van pas komt bij het fotograferen. Bovendien zijn het prima onderwerpen als je bijvoorbeeld -even- weinig tijd hebt om er op uit te trekken.
Ook ik fotografeer graag vogels in de tuin. Het is ontzettend leuk, maar ook boeiend om er mee bezig te zijn. Mijn tuin is weliswaar niet groot, maar biedt met wat creativiteit toch tal van mogelijkheden. Om vogels te lokken, richt ik een plaats in waar ik regelmatig -verschillende soorten- voedsel verstrek, een voederplaats annex openlucht ”fotostudio”. Hiervoor zoek en verzamel ik van tevoren diverse natuurlijke fotogenieke takken of stronken, die als zitplaats en uitkijkpost kunnen worden gebruikt. Veel vogels gebruiken zo’n uitkijkpost namelijk vaak om in te schatten of de omgeving veilig is, alvorens ze naar het voedsel komen om te foerageren. Door hiermee bij het inrichten en opstellen van de voederplaats rekening te houden, probeer ik de vogels op de plaats te krijgen die ik in gedachten heb. Dit klinkt simpel, maar uiteraard is de praktijk vaak anders en lukt het lang niet altijd. Hoezeer de omstandigheden ook naar de hand kunnen worden gezet, vogels bepalen immers zelf of ze komen en wat ze doen. Gelukkig maar, want juist dat maakt het fotograferen van gewone tuinvogels voor mij iedere keer spannend en uitdagend.

pmshh
(400 mm | iso 800 | F 4 | 1/160 sec)

kmshh
(400 mm | iso 800 | F 4 | 1/200 sec)

rbshh
(400 mm | iso 640 | F 4 | 1/200 sec)