Blog

Blog

rew

Pimpelmees

Uitpluizen

Het is koud en er waait een stevige wind als ik eind maart, ruim voor de voorspelde regen een wandeling maak in een moerasachtig gebied. Ik hoop wat rietvogels als rietgors, baardman en misschien zelfs een blauwborst te kunnen fotograferen, maar verwacht er gezien de weersomstandigheden echter weinig van. Ik zie veel ganzen, enkele kuifeenden en een paar meerkoeten, maar de kleine vogels laten zich, zoals ik had verwacht nauwelijks zien. Op een bepaald moment wordt mijn aandacht getrokken door enkele lisdodden, in de volksmond ook wel rietsigaren genoemd, waarvan zo nu en dan wat zaadpluis waait. Op het eerste gezicht helemaal niet zo vreemd, want het waait immers flink, maar dan bedenk ik mij dat het misschien ook wel eens veroorzaakt zou kunnen worden door een foeragerende vogel. Als ik dichterbij kom, blijkt mijn vermoeden juist te zijn en ontdek ik een tweetal pimpelmezen, die druk bezig zijn de uitgebloeide lisdodden uit te pluizen. Hoewel de pimpelmees misschien niet de meest voor de hand liggende soort is die je in de rietbedden verwacht, verbaast zijn aanwezigheid me echter niet. De grote lisdodde is, net als de kleine lisdodde overigens, de waardplant van een kleine nachtvlinder, het lisdoddeveertje (Limnaecia phragmitella). De rupsen van deze vlinder overwinteren van september tot mei in het zaadpluis van de sigaren. Om het wegwaaien van de zaden tegen te gaan, maken ze een spinsel waardoor de zaden als een soort suikerspin aan de stengel blijven kleven. Pimpelmezen eten graag rupsen en weten die, net als de baardman en de buidelmees dan ook goed te vinden.
Door de harde wind kost het me moeite de pimpelmezen goed in beeld te krijgen. Bovendien laat het wuivende riet op de voorgrond, de autofocus van de camera regelmatig afketsen, maar uiteindelijk lukt het me toch een paar goede beelden te maken. Als de eerste regendruppels vallen, houd ik het voor gezien en pak mijn fotoapparatuur in. Het is mooi geweest. De pimpelmezen daarentegen, gaan onverstoorbaar verder. Ik kijk nog een laatste keer om en zie wat zaadpluis vliegen ...

pmldshh
(400 mm | iso 200 | F 4 | 1/500 sec)

Tuinvogels

Tuinvogels zijn populair. Gezien het uitgebreide assortiment aan voederplanken, nestkasten, vogelhuisjes, feeders, vetblokken en ander voer, kun je immers moeilijk anders concluderen dan dat veel mensen tuinvogels een warm hart toe dragen. De vele foto’s die op het internet verschijnen laten zien dat ze eveneens geliefd zijn bij menig natuurfotograaf. Dat is niet zo gek, want veel tuinvogels zijn een vertrouwd onderdeel van het dagelijkse leven waar het gehele jaar door en met een beetje inspanning, fraaie beelden van zijn te maken. Door hun min of meer ”vaste” aanwezigheid bieden ze fotografen ook de kans om op eenvoudige wijze, veel te weten te komen over hun gedrag en gewoonten, kennis die weer goed van pas komt bij het fotograferen. Bovendien zijn het prima onderwerpen als je bijvoorbeeld -even- weinig tijd hebt om er op uit te trekken.
Ook ik fotografeer graag vogels in de tuin. Het is ontzettend leuk, maar ook boeiend om er mee bezig te zijn. Mijn tuin is weliswaar niet groot, maar biedt met wat creativiteit toch tal van mogelijkheden. Om vogels te lokken, richt ik een plaats in waar ik regelmatig -verschillende soorten- voedsel verstrek, een voederplaats annex openlucht ”fotostudio”. Hiervoor zoek en verzamel ik van tevoren diverse natuurlijke fotogenieke takken of stronken, die als zitplaats en uitkijkpost kunnen worden gebruikt. Veel vogels gebruiken zo’n uitkijkpost namelijk vaak om in te schatten of de omgeving veilig is, alvorens ze naar het voedsel komen om te foerageren. Door hiermee bij het inrichten en opstellen van de voederplaats rekening te houden, probeer ik de vogels op de plaats te krijgen die ik in gedachten heb. Dit klinkt simpel, maar uiteraard is de praktijk vaak anders en lukt het lang niet altijd. Hoezeer de omstandigheden ook naar de hand kunnen worden gezet, vogels bepalen immers zelf of ze komen en wat ze doen. Gelukkig maar, want juist dat maakt het fotograferen van gewone tuinvogels voor mij iedere keer spannend en uitdagend.

pmshh
(400 mm | iso 800 | F 4 | 1/160 sec)

kmshh
(400 mm | iso 800 | F 4 | 1/200 sec)

rbshh
(400 mm | iso 640 | F 4 | 1/200 sec)

Verborgen

Twee jaar geleden hebben we in onze tuin, een uit drie compartimenten bestaande nestkast voor mussen opgehangen. Helaas hebben er tot op heden nog geen mussen in gebroed, maar de kast wordt wel het hele jaar door dankbaar gebruikt door kool- en pimpelmezen. In de winter als slaapverblijf en in het voorjaar als nestkast. Het eerste jaar broedde er een koolmees in en dit jaar een pimpelmees. Vorige week trof ik in de hortensia twee jonge pimpelmezen aan, die net de nestkast hadden verlaten. Hulpeloos, af en toe roepend en goed verborgen zaten de twee kleine (en ze echt héél erg klein) kwetsbare bolletjes te wachten op de komst van één van beide ouders. Om het voeren -dat onafgebroken plaatsvindt- niet te verstoren, heb ik snel enkele foto’s gemaakt en de beestjes verder met rust gelaten. De rest van de middag heb ik wel zo en nu en dan eens gekeken hoe het ze verging. De kleinste van de twee heeft urenlang -bijna roerloos- in de hortensia gezeten. De andere daarentegen, fladderde af en toe wat onbeholpen rond in de tuin. De eerste dag zijn de twee gelukkig goed doorgekomen, want net voor het donker werd zaten ze allebei goed verstopt en klaar voor de nacht in de vlinderstruik. De volgende dag zat er nog maar één meesje in de tuin. De andere heb ik niet meer gehoord of gezien. De vliegoefeningen van het overgebleven meesje, werden steeds serieuzer en genietend van de zon, waren mijn dochter en ik die middag getuige van een heuse korte vlucht. Bijgestaan door beide ouders heeft het beestje zich in ieder geval nog tot laat in de avond in de tuin opgehouden, maar hoe het de kleine verder is vergaan weet ik niet, want de volgende dag was het uit de tuin verdwenen. Hopelijk een lang leven tegemoet…

hishh