Blog

Blog

rew

Tuin

Dubbel gevoel

Tien minuten voor aanvang van een digitaal (thuis)werkoverleg loop ik naar een van onze poezen, die zit te suffen op de leuning van de bank vlakbij het raam aan de voorzijde van het huis. Een blik in de tuin registreert echter een flinke hoeveelheid veren op het gras, waardoor ik besluit de poes maar even te laten rusten en door te lopen naar het raam. Daar kijk ik tot mijn verrassing op de rug van een sperwer, die aan het eten is van een kennelijk al enige minuten geleden gevangen en deels geplukte Turkse tortel. Een indrukwekkend gezicht! De sperwer -het is een dame- zit op anderhalve meter van de gevel en kijkt af en toe met een indringende blik over de schouder naar het raam, maar lijkt mijn aanwezigheid niet of nauwelijks op te merken. Ik pak mijn telefoon en maak voorzichtig een filmpje. Omdat de sperwer op haar gemak lijkt en rustig zit te eten, haal ik ook mijn fotocamera snel van boven en verscholen achter een kamerplant maak ik heel behoedzaam enkele foto’s. Ik volg de vreetpartij nog enkele minuten en krijg een dubbel gevoel. Het is wreed en zielig voor de duif, maar ook een meedogenloze jager, als de sperwer moet eten. In de voedselketen is het immers eten en gegeten worden. Op een dergelijk moment ben ik blij met de ervaring en de beelden, maar heb ik ook een rotgevoel voor de duif! De gedachte duurt echter niet lang, want het is inmiddels de hoogste tijd om achter mijn laptop plaats te nemen voor het overleg. Na een sanitaire onderbreking veertig minuten later, werp ik een snelle blik in de tuin en zie ik tot mijn verbazing dat de sperwer nog steeds aan de dis zit. In de hoop dat ze nog wat langer blijft zitten, vervolg ik het overleg. Een kwartier later is het overleg afgerond en loop ik verwachtingsvol naar het raam. Helaas is de dame dan al verdwenen, evenals het karkas van de duif en herinneren alleen de veren, enkele vleesresten en een pootje nog aan het drama.

spdf

Bed & breakfast

Al vele jaren runnen wij een kleine B & B in onze tuin, die speciaal is bedoeld voor rustzoekers. Een éénkamer verblijf met een eigen ingang op een rustige, lommerrijke plek tussen de begroeiing. De basic inrichting met apart gelegen sanitair, wordt door onze gasten erg gewaardeerd en het verblijf is dan ook regelmatig bezet. Een jaar geleden was het vanwege de slechte staat echter noodzakelijk het verblijf -naar hetzelfde concept- geheel te vernieuwen. Na een aanvankelijk wat weifelende belangstelling mochten we begin mei dan toch onze eerste gast weer begroeten. Een gedrongen, ruig maar vriendelijk ogend type, met een opvallend spitse neus en kleine donkere ogen. Een liefhebber van insecten met een voorliefde voor slakken, die elke avond steevast in de donkere uren op pad ging; een nachtbraker pur sang. Na een intensieve nacht volgde een lange soms onderbroken dagslaap, maar onze langslaper verscheen vaak in de vroege avond weer fris ten tonele en struinde dan graag wat rond in de tuin, in afwachting van het ontbijt. Het ontbijt, werd door het zonnige en droge weer in de tuin geserveerd en viel zeer goed in de smaak. Met een goed gevulde maag werd vervolgens rustig de schemering afgewacht, waarna een nieuwe nachtelijke tocht volgde. Een dagelijks terugkerend ritueel dat lange tijd aanhield. Na een vijf weken durend verblijf -met een onderbreking van twee dagen- hield onze gast het echter voor gezien en vertrok. Een bijzonder gast, waar we met heel veel plezier op terug kijken en die we graag weer hopen te mogen verwelkomen.

egruik
400 mm | iso 1250 | F 4 | 1/250 sec | vanaf een rijstzak

eggrzw
340 mm | iso 1600 | F 4 | 1/160 sec | vanaf een rijstzak

eglkra
340 mm | iso 1600 | F 4 | 1/400 sec | vanaf een rijstzak

egdr
400 mm | iso 1250 | F 4 | 1/200 sec | vanaf een rijstzak

egsta
300 mm | iso 640 | F 4 | 1/160 sec | vanaf een rijstzak

Tuinvogels

Tuinvogels zijn populair. Gezien het uitgebreide assortiment aan voederplanken, nestkasten, vogelhuisjes, feeders, vetblokken en ander voer, kun je immers moeilijk anders concluderen dan dat veel mensen tuinvogels een warm hart toe dragen. De vele foto’s die op het internet verschijnen laten zien dat ze eveneens geliefd zijn bij menig natuurfotograaf. Dat is niet zo gek, want veel tuinvogels zijn een vertrouwd onderdeel van het dagelijkse leven waar het gehele jaar door en met een beetje inspanning, fraaie beelden van zijn te maken. Door hun min of meer ”vaste” aanwezigheid bieden ze fotografen ook de kans om op eenvoudige wijze, veel te weten te komen over hun gedrag en gewoonten, kennis die weer goed van pas komt bij het fotograferen. Bovendien zijn het prima onderwerpen als je bijvoorbeeld -even- weinig tijd hebt om er op uit te trekken.
Ook ik fotografeer graag vogels in de tuin. Het is ontzettend leuk, maar ook boeiend om er mee bezig te zijn. Mijn tuin is weliswaar niet groot, maar biedt met wat creativiteit toch tal van mogelijkheden. Om vogels te lokken, richt ik een plaats in waar ik regelmatig -verschillende soorten- voedsel verstrek, een voederplaats annex openlucht ”fotostudio”. Hiervoor zoek en verzamel ik van tevoren diverse natuurlijke fotogenieke takken of stronken, die als zitplaats en uitkijkpost kunnen worden gebruikt. Veel vogels gebruiken zo’n uitkijkpost namelijk vaak om in te schatten of de omgeving veilig is, alvorens ze naar het voedsel komen om te foerageren. Door hiermee bij het inrichten en opstellen van de voederplaats rekening te houden, probeer ik de vogels op de plaats te krijgen die ik in gedachten heb. Dit klinkt simpel, maar uiteraard is de praktijk vaak anders en lukt het lang niet altijd. Hoezeer de omstandigheden ook naar de hand kunnen worden gezet, vogels bepalen immers zelf of ze komen en wat ze doen. Gelukkig maar, want juist dat maakt het fotograferen van gewone tuinvogels voor mij iedere keer spannend en uitdagend.

pmshh
(400 mm | iso 800 | F 4 | 1/160 sec)

kmshh
(400 mm | iso 800 | F 4 | 1/200 sec)

rbshh
(400 mm | iso 640 | F 4 | 1/200 sec)

Verborgen

Twee jaar geleden hebben we in onze tuin, een uit drie compartimenten bestaande nestkast voor mussen opgehangen. Helaas hebben er tot op heden nog geen mussen in gebroed, maar de kast wordt wel het hele jaar door dankbaar gebruikt door kool- en pimpelmezen. In de winter als slaapverblijf en in het voorjaar als nestkast. Het eerste jaar broedde er een koolmees in en dit jaar een pimpelmees. Vorige week trof ik in de hortensia twee jonge pimpelmezen aan, die net de nestkast hadden verlaten. Hulpeloos, af en toe roepend en goed verborgen zaten de twee kleine (en ze echt héél erg klein) kwetsbare bolletjes te wachten op de komst van één van beide ouders. Om het voeren -dat onafgebroken plaatsvindt- niet te verstoren, heb ik snel enkele foto’s gemaakt en de beestjes verder met rust gelaten. De rest van de middag heb ik wel zo en nu en dan eens gekeken hoe het ze verging. De kleinste van de twee heeft urenlang -bijna roerloos- in de hortensia gezeten. De andere daarentegen, fladderde af en toe wat onbeholpen rond in de tuin. De eerste dag zijn de twee gelukkig goed doorgekomen, want net voor het donker werd zaten ze allebei goed verstopt en klaar voor de nacht in de vlinderstruik. De volgende dag zat er nog maar één meesje in de tuin. De andere heb ik niet meer gehoord of gezien. De vliegoefeningen van het overgebleven meesje, werden steeds serieuzer en genietend van de zon, waren mijn dochter en ik die middag getuige van een heuse korte vlucht. Bijgestaan door beide ouders heeft het beestje zich in ieder geval nog tot laat in de avond in de tuin opgehouden, maar hoe het de kleine verder is vergaan weet ik niet, want de volgende dag was het uit de tuin verdwenen. Hopelijk een lang leven tegemoet…

hishh

Sijsjes

Sijsjes zijn het hele jaar door in Nederland te zien, maar in de winter worden ze het meest waargenomen. In de omgeving van mijn woning zijn deze kleurrijke vogeltjes met hun gevorkte staart ieder jaar weer te vinden in de elzen, waar ze zich tegoed doen aan de zaden van deze bomen. Zo ook dit jaar. Als volleerde acrobaten hangen ze regelmatig ondersteboven aan een tak, als ze met hun scherp gepunte snavel de kleine zaadjes uit de elzenproppen peuteren. Naast de zaden van elzen, eten sijzen ook zaden van berken en naaldbomen. Bovendien zijn ze gek op pinda’s en in de winter en het vroege voorjaar zijn ze dus ook wel op pindanetjes en feeders in tuinen te vinden. Het zijn sociale vogels, die bijna altijd in kleine of grote groepen rondtrekken, waarbij ze voortdurend luid kwetterend en fluitend naar elkaar roepen. Dit voorjaar bezocht een kleine groep sijzen ook de pindafeeders in mijn tuin. Met een behendigheid die veel gelijkenis vertoont met die van mezen en er zeker niet voor onder doet, werden de pindastukjes beheerst en vakkundig door het gaaswerk gewurmd en opgegeten. Meestal vlogen de sijzen niet rechtstreeks naar de feeder, maar vaak werd eerst een in de aanvliegroute staande kerstboom aangedaan. En deze kerstboom heb ik dan ook gebruikt als setting voor enkele fotosessies, waarbij ik er bewust voor gekozen heb de vogels niet beeldvullend vast te leggen.

stshh

shashh

sisshh

Wintergasten

In de tuin van mijn ouders staan twee oude appelbomen, die eigenlijk al jaren geen mooie appels meer voortbrengen. Hoewel ze klein, hard en niet echt lekker zijn om zo in te happen, bewaart mijn vader toch ieder jaar trouw, de bescheiden oogst. Mijn moeder verwerkt ze namelijk in de appeltaart -waar ze heel erg geschikt voor zijn- en de rest wordt in de winter aan de vogels gevoerd. Doorgaans doen merels en spreeuwen zich tegoed aan de appeltjes, maar tijdens de inmiddels -helaas- afgelopen vorst- en sneeuwperiode, kwamen er ook kramsvogels op af. De kramsvogel is in Nederland vooral een wintergast. In het najaar trekt de soort -soms massaal- weg vanuit Scandinavië en Rusland richting West-Europa. Het is een forse merel, die duidelijk herkenbaar is aan de grijze kop en stuit. Kramsvogels foerageren vaak in groepen op open graslanden op zoek naar wormen en andere ongewervelde dieren, maar ze komen ook af op afgevallen fruit en besdragende struiken, als duindoorn, vlier en lijsterbes. Bij strenge vorst en sneeuw zoeken ze ook wel tuinen en soms zelfs voerdertafels op. Zo kwamen ze dus ook in de tuin van mijn ouders terecht. In eerste instantie slechts een paar, maar later zelfs enkele tientallen exemplaren. Voor mij natuurlijk een uitgelezen kans om deze prachtige vogels te fotograferen in winterse sferen. Tijdens enkele grijze dagen heb ik me onder andere gericht op het maken van "high-key" achting beelden. Sneeuw moet altijd worden overbelicht (+ compensatie op de camera), maar door net iets meer over te belichten, vallen de details in de sneeuw bijna helemaal weg en ontstaat een soort "high-key" effect.

kvashh
(F 4 | iso 200 | 1/200 sec | + 1.3 EV | @ 250 mm)

kvhshh
(F 4 | iso 200, | 1/250 sec, | + 1.3 EV | @ 220 mm)

Kramsvogels zijn agressieve baasjes. Voedselconcurrenten, zoals merels en lijsters maar zeker ook soortgenoten, worden op afstand gehouden of fel verjaagd. De vogels spreiden hierbij een kortstondig intimiderend gedrag tentoon, waarbij ze zich groot maken, de vleugels laten afhangen, de staart spreiden en soms ook de snavel iets openen. Meestal is dit gedrag afdoende, maar soms komt het tot een schermutseling, waarbij de vogels tegen elkaar opvliegen. De sneeuwperiode kende gelukkig ook een aantal zonnige dagen, waarop ik foto’s heb gemaakt. Andere, vooral kleurige beelden waarop de gele tinten van de kramsvogel goed afsteken tegen de blauwe schaduwen op de sneeuw. Eén vogel waagde zich zelfs zo dichtbij, dat het mogelijk was een portretje te maken.

kvisshh
(F 4 | iso 200 | 1/1000 sec | + 0.7 EV | @ 400 mm)

kvisoshh1
(F 4 | iso 200 | 1/400 sec | + 1.0 EV | @ 400 mm)

kvpshh
(F 7.1 | iso 200 | 1/250 sec | + 0.3 EV | @ 400 mm)

"Hangjongeren"

Iedere winter voer ik de vogels bij met zaden, pinda's, appels, rozijnen en vetbollen. In de eerste plaats om de vogels een handje te helpen, maar zeker ook omdat ik erg kan genieten van de bedrijvigheid op en rondom de voederplaatsen. Vorig jaar heb ik voor het eerst ook gedurende het voorjaar en de zomer, een pindafeeder in de tuin laten hangen. Mezen en huismussen hebben er vooral in het broedseizoen dankbaar en veelvuldig gebruik van gemaakt en tot mijn grote verrassing heb ik zelfs een paar keer een Grote bonte specht zien foerageren. Ook dit jaar is de pindafeeder blijven hangen. Naast de gebruikelijke bezoekers, verscheen half mei ook de Grote bonte specht voor het eerst weer ten tonele. Een schuw mannetje dat meestal in de vroege ochtend- en avonduren een pindaatje kwam scoren. Enkele weken daarna werd onze tuin zelfs bezocht door een heus spechtengezinnetje; vader, moeder en twee koters. Ieder dag kwamen de ouders foerageren, terwijl beide jongen, ongeduldig op de schutting zaten te wachten, totdat ze werden gevoerd. Na een kleine twee weken was het tijd om op eigen benen te staan en verdwenen Pa en Ma van het toneel. Beide kids bleven gelukkig hangen. Iedere dag bezochten ze met enige regelmaat de feeder. Voor mij natuurlijk een mooie gelegenheid om ze eens van dichtbij te fotograferen. Observatie leerde, dat de spechten, voordat ze aan de feeder gingen hangen, eerst een tussenlanding op de muur maakten en vervolgens rondkeken of de kust veilig was. Aangezien ik ze graag op een boomstam wilde fotograferen, heb ik een oude berkenstam in de buurt van de feeder neergezet om dienst te doen als landingsplaats. De stam werd al snel in gebruik genomen en was tevens een prima plek om achter te verstoppen als er teveel menselijke activiteit in de woonkamer werd opgemerkt. Hoewel de twee spechten ieder keer op de stam landden, bleek het nog niet zo makkelijk ze goed in beeld te krijgen. Vaak landden ze achter de stam en speelden letterlijk verstoppertje, soms klommen ze razendsnel tegen de stam omhoog of was de tussenlanding zo kort dat ik niet eens de kans kreeg om ze in beeld te krijgen. Maar na een flinke dosis geduld is het me uiteindelijk gelukt om ze goed vast te leggen. Klassieke beelden, maar wel beelden waar ik blij mee ben en bovendien heb ik erg genoten van de observaties en fotosessies. De beide "hangjongeren" hebben de feeder overigens tot begin augustus bezocht en lijken nu definitief verdwenen. Jammer, maar ik kijk alvast vol verwachting uit naar volgend jaar.

gbsbshh2

gbsbshh1