26/05/2022 11:21 Filed in:
Vogels | TechniekLicht en de manier waarop je het als fotograaf gebruikt zijn bepalend voor de sfeer in een foto. Een creatieve techniek die hieraan kan bijdragen is high key. Bij high key fotografie kies je er bewust voor om lichte tot zeer lichte beelden te maken, waardoor ze een zachte, frisse, heldere of minimalistische uitstraling krijgen. Ze bevatten overwegend lichte (kleur)tinten, weinig schaduw en hebben een laag contrast. In de natuur zijn het vooral lichte onderwerpen en achtergronden die geschikt zijn voor een high key benadering en om harde contrasten te vermijden dient het licht het best zacht en diffuus te zijn. Een bewolkte of mistige dag is hiervoor dan ook erg geschikt. Persoonlijk ben ik erg van gecharmeerd van deze vorm van fotografie. Ik pas high key dan ook graag toe en vind het leuk ermee te experimenteren. In de nabewerking optimaliseer ik het high key effect indien nodig verder en ook hiermee experimenteer ik graag. Het levert soms verrassende beelden op. Soms zet ik beelden om naar zwart-wit, want bepaalde high key beelden springen er beter uit zonder kleur.
Foeragerende kluten in een ondiepe poel op een bewolkte dag.Tags: Kluut, High key
01/02/2022 19:38 Filed in:
DiversenIn de wintermaanden struin ik graag over het strand. Na een storm of harde wind ben ik altijd nieuwsgierig naar wat de vloed op het strand heeft neergelegd. Als sportduiker ben ik geïnteresseerd in het onderwaterleven en in het aanspoelsel valt hiervan soms veel te ontdekken. Behalve organisch materiaal spoelt er helaas ook enorm veel afval aan. Vooral plastic (rietjes, lollystokjes, flesdopjes, sigaretfilters, flesjes, zakjes en allerhande hard plastic in verschillende formaten), maar ook vislijnen, -netten, -pluis (oranje of blauwe plastic draadjes die in trossen onder visnetten voor bodemvisserij hangen) en ballonnen met lint liggen voor het oprapen. De steeds maar groeiende vervuiling gaat mij aan het hart en ik probeer dan ook bijna altijd als ik over het strand loop, zoveel mogelijk afval te verzamelen en te deponeren in een afvalbak of houten jukbak van “Doe mee, verlof de de zee!” Enige tijd voor en enkele dagen na storm Corrie, die op 31 januari over Nederland trok, raapte ik veel afval op, maar trof ik ook enkele tientallen eikapsels van de hondshaai aan. Deze eikapsels spoelen regelmatig aan, maar niet eerder vond ik er zoveel. De meeste exemplaren lagen tussen de wieren, maar ik vond er ook een paar los op het strand. Een keer vond ik zelfs een kluwen van 11 exemplaren. Omdat ik de eikapsels, met de fraai gekrulde hechtdraden erg fotogeniek vind, besloot ik er een aantal mee naar huis te nemen om ze te fotograferen. Thuis heb ik de ingedroogde kapsels eerst enige tijd in een bakje water laten weken en vervolgens heb ik ze op een lichtbak gelegd. Door flink over te belichten creëerde ik een beeld, waarbij de vorm, kleur en details mooi naar voren komen.
Eikapsel hondshaai met vispluis op het strand.
50 mm | F 18 | iso 100 | 0,8 sec Tags: Eikapsels, Hondshaai, Strand
03/06/2021 11:48 Filed in:
VogelsTijdens een wandeling in het bos, hoor ik het geluid van jonge grote bonte spechten. Ik lokaliseer waar het geluid vandaan komt en probeer het nest te vinden. Al vrij snel valt mijn oog op een mooi rond gat, hoog in een stevige boom. De nestopening is vanaf het wandelpad goed te zien, maar valt door de hoge positie nauwelijks op. Ik blijf even kijken, maar bespeur geen activiteit en besluit door te lopen. De daaropvolgende dagen ga ik af en toe bij het nest kijken om het broedsel te volgen. Om er zo min mogelijk aandacht op te vestigen, plan ik mijn bezoekjes op momenten dat er weinig of geen wandelaars te verwachten zijn. De nestboom staat weliswaar langs een druk wandelpad, maar extra aandacht wil ik toch liever vermijden. Bovendien houd ik mijn bezoekjes kort om het voeren van de jongen niet te verstoren. Aanvankelijk zie ik vader specht geregeld met een snavel vol sappige larven het nest binnen gaan en na enige tijd -al dan niet met uitwerpselen in zijn snavel- het nest weer verlaten. Ik krijg daarbij echter wel het vermoeden dat hij er alleen voor staat, want moeder specht zie ik geen enkele keer. Later geniet ik van de momenten dat vader aan de buitenzijde van het nest voert, waarbij ik af en toe een glimp van een jong opvang. Mijn geluksmomentje beleef ik als er uiteindelijk een kopje met een fraai rood “petje” in de nestopening verschijnt; een aandoenlijk gezicht dat me breed doet glimlachen! Tegelijkertijd realiseer ik me dat het niet lang meer zal duren voordat ze zullen uitvliegen. De jonge spechten lijken zich prima te ontwikkelen en korte tijd later tijd tref ik -zoals verwacht- een verlaten nest aan. Met een voldaan gevoel en genietend van een geweldig mooie natuurbeleving ga ik terug naar huis.
300 mm | iso 1000 | F 4 | 1/60 secTags: Grote bonte specht, Juveniel
19/04/2021 20:54 Filed in:
Fotowedstrijd | Publicatie | ZoogdierenIedere twee maanden organiseert natuurfotografie.nl een Photo Challenge met een wisselend thema, waarvan de winnaars en eervolle vermeldingen in Natuurfotografie Magazine en op de website komen te staan. Voor de Photo Challenge “foto met een verhaal”, stuurde ik onlangs onderstaande foto in.

Ik was blij verrast toen ik in het op 16 april 2021 uitgekomen Natuurfotografie Magazine zag, dat mijn foto een eervolle vermelding had gekregen. De uitslag van de Photo Challenge is te bekijken op
natuurfotografie.nl en in Natuurfotografie Magazine (editie 53 - nr 3 2021).
Tags: Damhert, Eervolle vermelding
08/04/2021 10:06 Filed in:
VogelsTien minuten voor aanvang van een digitaal (thuis)werkoverleg loop ik naar een van onze poezen, die zit te suffen op de leuning van de bank vlakbij het raam aan de voorzijde van het huis. Een blik in de tuin registreert echter een flinke hoeveelheid veren op het gras, waardoor ik besluit de poes maar even te laten rusten en door te lopen naar het raam. Daar kijk ik tot mijn verrassing op de rug van een sperwer, die aan het eten is van een kennelijk al enige minuten geleden gevangen en deels geplukte Turkse tortel. Een indrukwekkend gezicht! De sperwer -het is een dame- zit op anderhalve meter van de gevel en kijkt af en toe met een indringende blik over de schouder naar het raam, maar lijkt mijn aanwezigheid niet of nauwelijks op te merken. Ik pak mijn telefoon en maak voorzichtig een filmpje. Omdat de sperwer op haar gemak lijkt en rustig zit te eten, haal ik ook mijn fotocamera snel van boven en verscholen achter een kamerplant maak ik heel behoedzaam enkele foto’s. Ik volg de vreetpartij nog enkele minuten en krijg een dubbel gevoel. Het is wreed en zielig voor de duif, maar ook een meedogenloze jager, als de sperwer moet eten. In de voedselketen is het immers eten en gegeten worden. Op een dergelijk moment ben ik blij met de ervaring en de beelden, maar heb ik ook een rotgevoel voor de duif! De gedachte duurt echter niet lang, want het is inmiddels de hoogste tijd om achter mijn laptop plaats te nemen voor het overleg. Na een sanitaire onderbreking veertig minuten later, werp ik een snelle blik in de tuin en zie ik tot mijn verbazing dat de sperwer nog steeds aan de dis zit. In de hoop dat ze nog wat langer blijft zitten, vervolg ik het overleg. Een kwartier later is het overleg afgerond en loop ik verwachtingsvol naar het raam. Helaas is de dame dan al verdwenen, evenals het karkas van de duif en herinneren alleen de veren, enkele vleesresten en een pootje nog aan het drama.

Tags: Sperwer, Tuin