Twee jaar geleden hebben we in onze tuin, een uit drie compartimenten bestaande nestkast voor mussen opgehangen. Helaas hebben er tot op heden nog geen mussen in gebroed, maar de kast wordt wel het hele jaar door dankbaar gebruikt door kool- en pimpelmezen. In de winter als slaapverblijf en in het voorjaar als nestkast. Het eerste jaar broedde er een koolmees in en dit jaar een pimpelmees. Vorige week trof ik in de hortensia twee jonge pimpelmezen aan, die net de nestkast hadden verlaten. Hulpeloos, af en toe roepend en goed verborgen zaten de twee kleine (en ze echt héél erg klein) kwetsbare bolletjes te wachten op de komst van één van beide ouders. Om het voeren -dat onafgebroken plaatsvindt- niet te verstoren, heb ik snel enkele foto’s gemaakt en de beestjes verder met rust gelaten. De rest van de middag heb ik wel zo en nu en dan eens gekeken hoe het ze verging. De kleinste van de twee heeft urenlang -bijna roerloos- in de hortensia gezeten. De andere daarentegen, fladderde af en toe wat onbeholpen rond in de tuin. De eerste dag zijn de twee gelukkig goed doorgekomen, want net voor het donker werd zaten ze allebei goed verstopt en klaar voor de nacht in de vlinderstruik. De volgende dag zat er nog maar één meesje in de tuin. De andere heb ik niet meer gehoord of gezien. De vliegoefeningen van het overgebleven meesje, werden steeds serieuzer en genietend van de zon, waren mijn dochter en ik die middag getuige van een heuse korte vlucht. Bijgestaan door beide ouders heeft het beestje zich in ieder geval nog tot laat in de avond in de tuin opgehouden, maar hoe het de kleine verder is vergaan weet ik niet, want de volgende dag was het uit de tuin verdwenen. Hopelijk een lang leven tegemoet…

Tags: Pimpelmees, Juveniel, Tuin