Krassende geluiden die onder het dak van ons huis vandaan komen, doen ons zo’n 10 jaar geleden vermoeden dat er muizen op de zolder zitten. Gelukkig komen we er vrij snel achter dat het geen muizen, maar vleermuizen zijn die onder de dakpannen huizen. Onschadelijk en niets om ons zorgen over te moeten maken! Het blijkt om een kraamkolonie dwergvleermuizen te gaan, hoogstwaarschijnlijk de gewone dwergvleermuis. Deze vleermuis zoekt in de zomer -vaak in grote aantallen- vooral gebouwen op om jongen te baren en groot te brengen. De daaropvolgende jaren doet ons huis nog regelmatig dienst als kraamplaats en ook deze zomer nemen de vleermuizen wederom hun intrek. Vanaf het terras in onze achtertuin tellen we op een warme zomeravond 39 vleermuizen, die in de schemering vanuit de punt van het dak uitvliegen om te gaan jagen. Behalve dat de vleermuizen deze zomer wat meer lawaai produceren, verloopt de kraamperiode zonder verdere bijzonderheden, totdat onze dochter eind juli in de vroege ochtend een vleermuis op haar slaapkamer ontdekt … en we tot een bevrijdingsactie moeten overgaan. Om bloedvergieten te voorkomen sluiten we in allerijl onze katten op en proberen vervolgens het raam op haar slaapkamer open te zetten. Voordat het zover komt, vliegt het beestjes via het trapgat naar beneden, waar het zich in de hal aan het gordijn van de voordeur vastklampt. We openen snel de schuifpui in de woonkamer in de hoop dat de vleermuis daar naar buiten zal vliegen, maar een poging de woonkamer te bereiken, doet het beestje echter -zacht- op de grond belanden, waarna het kruipend een weg door de woonkamer zoekt. Als de vleermuis onder een kast dreigt te kruipen, pakken we het onfortuinlijke beestje uiteindelijk voorzichtig met handschoenen op en geven het buiten in de schemering de vrijheid. Een dag later treffen we tot onze verbazing opnieuw een vleermuis aan, hangend aan het plafond tegen de muur in de keuken. Aangezien het al een paar uur licht is, besluiten we geen actie te ondernemen en de in diepe slaap verzonken vleermuis te laten hangen tot de schemering valt. De “hangplek” is licht en alles behalve rustig, maar de vleermuis lijkt er weinig last van te hebben. De hele dag hangt het beestje bijna roerloos met gesloten ogen aan het plafond. Die avond zetten we de schuifpui wagenwijd open en tien minuten nadat de eerste vleermuizen vanuit de punt van het dak uitvliegen, slaat ook onze “huisvleermuis” zijn vleugels uit en vliegt zonder problemen naar buiten.

Tags: Gewone dwergvleermuis, Zomer

Enthousiast door de vele fraaie foto’s van steenuiltjes die de laatste weken op internet circuleerden, heb ik vorige week, samen met Eline ook een bezoek gebracht aan de steenuilenhut van vogelfotograaf Glenn Vermeersch. We arriveerden om 5.00 uur in Kalmthout en ruim voor zonsopgang werden we door Glenn naar de hut gebracht, gelegen in een ruig en rommelig weiland, met wat vee, houtstapels en een schuurtje; de ideale biotoop voor steenuilen. Net na zonsopkomst zagen we al snel een steenuiltje landen op een weidepaaltje, op enige afstand van de hut. Rondkijken en uitgebreid veren poetsen volgden, maar neerstrijken voor de hut met het mooie licht van de opkomende zon zat er echter niet in.



Later liet het steenuiltje zich wel regelmatig voor en in de buurt van de hut zien en konden we het prima fotograferen, met zowel zij- als tegenlicht. Ook hoorden we regelmatig het klagelijke geschreeuw van een jonge steenuil, dat zo nu en dan overstemd werd door twee hanen, die vanaf een kar in het weiland luid kraaiend van zich lieten horen. Het duurde echter ruim 2 uur voordat we daadwerkelijk een jong te zien kregen. Helaas niet voor de hut, maar op een houtstapel naast de hut, waar het jong regelmatig werd gevoerd. Vanuit onze positie niet de meest ideale plek voor goede foto’s, maar wel een plek die we in ieder geval konden zien ... En wat hebben we genoten van het schouwspel! Het was geweldig!

Tags: Steenuil, Fotohut, België, Zomer